Το 2009 προβλήθηκε στους κινηματογράφους η αποκατεστημένη κόπια της ταινίας του 1948 «Τα κόκκινα παπούτσια». Μια ταινία ορόσημο στην ιστορία του κλασικού χορού. Την ίδια χρονιά, σε ένα σινεμά της Αθήνας, ένα εξάχρονο αγόρι παρακολουθεί την ταινία παρέα με τη γιαγιά του. Θαμπώνεται από την ιστορία, την πρωταγωνίστρια και το πάθος της για το χορό. Αναπτύσσει μια παθιασμένη σχέση με την περιβόητη 15λεπτη σκηνή του μπαλέτου, την οποία αναπαράγει καθημερινά, με το δικό του, σύγχρονο τρόπο. Σήμερα, στα 18 του χρόνια πια, εξακολουθεί να εμπνέεται από τη χορογραφία, την ηρωίδα της ταινίας αλλά και το ίδιο το κόκκινο χρώμα. Τα χρησιμοποιεί ως εργαλεία στην πορεία ενηλικίωσης του, σε μια προσπάθεια να αποτινάξει από πάνω του τα όποια στερεοτυπικά αρρενωπά χαρακτηριστικά τον δεσμεύουν σε μια εικόνα που δε μοιάζει να τον αφορά. Προτίθεται να πλησιάσει την εικόνα της ηρωίδας στην ταινία, μιας γυναίκας καταπιεσμένης από την πατριαρχία που μαστίζει τον χώρο του χορού. Να γιορτάσει τις αδυναμίες της, αλλά και τις δικές του. Νιώθει πως παλεύει με τους ίδιους δαίμονες που μάχεται η ηρωίδα της ταινίας 73 χρόνια πριν.  Ένα femme αγόρι, στον σύγχρονο κόσμο, που επιθυμεί να γίνει αποδεκτό χωρίς να θυσιάσει την ταυτότητα του.


Το παραμύθι του Hans Christian Andersen (1845), η ταινία των Michael Powell και Emeric Pressburger (1948) και ένα κεφάλαιο από το βιβλίο «Η Κασσάνδρα και ο λύκος» της Μαργαρίτας Καραπάνου είναι τα υλικά που συνθέτουν την αφορμή για να αφηγηθεί το Red riding shoes την ιστορία ενός πολυσύνθετου πλάσματος στην Αθήνα του 2021.  


Στο βίντεο εμφανίζονται έργα της Μαριλένας Καλαϊτζαντωνάκη, στο ατελιέ της οποίας πραγματοποιήθηκε το γύρισμα.