Πάτρα, 1977. Ο Πέτρος αποφασίζει να στείλει ένα γράμμα στη μητέρα του με το οποίο της αποκαλύπτει ότι είναι γκέι. Εκείνη, με ένα δικό της γράμμα αντιδρά αδέξια. Γίνεται αδιάκριτη, αγενής. Ξεκινάει όμως έτσι μια αλληλογραφία μεταξύ τους, μέσω της οποίας προσπαθούν να συνεννοηθούν για φλέγοντα θέματα σε πολύ αργό χρόνο. Η ελληνική κοινωνία ριζωμένη στην καρδιά και το μυαλό της μητέρας δεν της επιτρέπει να δεχθεί το γιο της, όμως εκείνος, επαναστάτης της δεκαετίας του ‘70 προσπαθεί να προσκαλέσει την μητέρα του στο δικό του σύμπαν και επιμένει στην ανάγκη να γνωριστούνε πραγματικά. Και εκείνη προσπαθεί. Ξεδιπλώνονται έτσι μπροστά μας δυο μυαλά που απέχουν πολύ μεταξύ τους αλλά και δύο καρδιές που παλεύουν για το ίδιο πράγμα, την σχέση τους.

Η αληθινή ιστορία κάποιου Πέτρου, όπως την κατέγραψε ο ίδιος και την έστειλε προς δημοσίευση στο περιοδικό ΑΜΦΙ, το πρώτο περιοδικό στην Ελλάδα που μίλησε ανοιχτά για την ομοφυλόφιλη επιθυμία.

Ο σκηνοθέτης Βασίλης Βηλαράς μετά την πετυχημένη τριλογία «Λοιμός» στο Ρομάντσο/ΚΕΤ, «Σεισμός» στη Στέγη Γραμμάτων και τεχνών, «Καταποντισμός» στο Εθνικό Θέατρο, ανοίγει το επόμενο κεφάλαιο στην δραματουργία με την οποία καταπιάνεται και συνεργάζεται με την Λένα Κιτσοπουλου στο ρόλο της μητέρας σε μια από τις σπανιες εμφανισεις της ως ηθοποιού σε έργο άλλου δημιουργού, κρατώντας ο ίδιος το ρόλο του γιου. Πρόκειται για μια ηχηρή συνάντηση που φέρνει δύο μοναδικά ασυνήθιστους κόσμους κοντά, ανοίγοντας έναν διάλογο μεταξύ της Πάτρας του 1977 και της Αθηνάς του 2024, μέσα από τις αληθινές μαρτυρίες του Πέτρου και της μαμάς του, μέσα από παραδοχές και μυστικά αλλά και μέσα από καψουροτράγουδα που όταν τραγουδιούνται από μητέρα σε γιο ή το ανάποδο, αποκτούν άλλη σημασία.

Ευχαριστούμε θερμά τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο για την ευγενική παραχώρηση των πνευματικων δικαιωμάτων του άρθρου το οποίο ενέπνευσε την παράσταση.